Падзялюся сваімі справаздачамі з Малых Раўбічаў

Падзялюся сваімі справаздачамі з Малых Раўбічаў:24.12.2020Як і абяцаў, другі свой выходны я таксама правёў на лёдзе. Вадим и Александр запрасілі мяне на Малыя Раўбічы. Некалькі дзён таму там адбыўся турнір па безматыльнай мармышцы і ўловы былі някепскія. Ды і іншыя справаздачы ад знаёмых пацвярджалі, што рыба там ёсць) Прыехалі ўпрыцемкі. Папілі гарбаты, трохі пагутарылі і пайшлі на лёд. Утраіх шукаць рыбу прасцей. Мы адышлі адзін ад аднаго на 15м і кожны зрабіў па дарозе з 7-мі лунак праз 5-7 м. Такім спосабам мы змаглі ахапіць усе перапады глыбінь каб аблавіць рэчышча і выхады з яго на мель. На дно кожнай лункі я апусціў па кармушцы RS Плоткі цёмнай перамешанай з ліманнікам. Як звычайна, пачынаю лавіць на лёску 0,066 (Lucky John Micron) і першыя дзве гадзіны, здавалася, ішлі някепска. З трох лунак бралася плотка ўперамешку з акунём. А ў адной з іх нават падсела штосьці буйное. Праз 5 хвілін барацьбы на льду апынуўся акунь грам 300) Бліжэй да абеду ў мяне клёў скончыўся. Рыба часцей адклікалася на самай глыбокай лунцы, таму я вырашыў дасвідраваць яшчэ парачку спераду і ззаду. Закарміў і чакаў. Напарнікі перыядычна нешта шморгалі, а ў мяне толькі пара яршоў ды акунцоў за гадзіну. Я пачаў нервавацца дакарміў найбольш перспектыўныя лункі і пайшоў на абед. Пасля прабёг яшчэ раз па ўсіх лунках і сабраў з іх некалькі плотак. Тут бачу, што Вадзім сеў на адну лунку і без канца махае рукамі. Падыходжу і бачу, што ён адну за адной цягае мерную зімовую плотку. Я прабёг па яго лунках і, нічога там не злавіўшы, ён саступіў мне сваю залатую лунку. Я апускаю сваю снасць і што вы думаеце? Не бярэ! Пачынаем рагатаць Ні на ігру, ні на стаячку не хоча. Тут да мяне даходзіць, што справа ў маёй грубай снасці. Знайшоў у скрыні вуду са спаборніцтваў з правільным кіўком Андрэя Кішкурны, лёскай 0,05 і мармышкай Ю. Б. Шчорса 2мм срэбнага колеру. Чапляю аднаго матыля колцам, апускаю на дно і праз 30 сек. атрымліваю паклёўку плоткі. Вось яно! Чаму я раней не паспрабаваў узяць далікатную вудку… Вадзім ціха робіць лунку каля маёй і мы ўдваіх пачынаем рэзаць не разгінаючыся. Дакорм ліманнікам зверху толькі разахвочваў плотку і трошкі паднімаў яе вышэй, што дазваляла лавіць яшчэ хутчэй. Пачынала цямнець і мы вырашылі зрабіць фота. Скончылі лавіць, калі ўжо лёску было не ўбачыць. А рыба ўсё роўна бралася. Эх, быў бы з сабой намёт па выніках дня, мы ўтраіх налупілі поўнае 18-ці літровае вядро. Выдатная рыбалка! Ніколі яшчэ так не адрываўся па плотцы)Вось вам чарговы доказ таго, што тонкая снасць можа выратаваць рыбалку. Дзяржыце ў скрыні пару спартовых камплектаў і не сумных Вам рыбалак. Да новых сустрэч!